De wekker gaat dus vroeg, maar we stappen gelijk uit bed. Eerst Yvonne de douche in, ik mijn spulletjes bij elkaar graaiend, laptop en fototoestellen inpakken. En daarna ik de douche in. Dat is allemaal snel gebeurd en om 5:45 staan we bij de receptie. Ik reken af, terwijl Yvonne alvast gaat kijken of er een taxi is. Die staat er gelukkig gelijk al en om 5:55 gaan we op weg.
Het is natuurlijk relatief rustig onderweg, en we zien het ook langzaam maar zeker licht worden. We rijden nog 1 keer over de grote brede weg richting het oude centrum; kijken nog naar Burj Al Arab, die blijkbaar om deze tijd niet mooi in het licht staat. Ook verbazen we ons weer over de Burj Tower; wat is die immens groot. Het lijkt of ze hier dag en nacht aan het werk zijn. Geen idee of dat ook echt zo is.
Keurig om 6:20 zijn we al bij het vliegveld. We checken in en alles gaat vrij vlotjes. Nergens lange rijen en we kunnen dus overal snel doorheen. Het is wel een stuk lopen naar de gates, dus we zijn daar rond 6:45. We doen nog een paar laatste inkopen bij de duty free; wat kado’s voor onze oppassers en nog een mooi kado voor mijn moeder die vandaag 60 jaar is geworden ! GEFELICITEERD ! Dus we kunnen straks gelijk door naar haar feest.
Rond 7uur zijn we bij de gate. De KLM lounge zit aan de andere kant van de gate, dus hoe graag ik doe ook even had willen zien, we besluiten maar vast naar binnen te gaan. De gate is al open, al gaan we nog niet gelijk aan boord. Maar al snel kunnen we ook het vliegtuig in en we hebben dezelfde plekken als op de heenvlucht. Dus lekker achterin de business class; lekker rustig.
Keurig op tijd stijgen we op. De business class zit helemaal vol, maar economy is vrij leeg; ook net als op de heenvlucht. Yvonne gaat gelijk slapen, ik kijk een film en werk alle laatste email weg. De vlucht verloopt prima en we zitten nu aan de goede kant van het vliegtuig; want we hebben een prachtig uitzicht op Burj Al Arab en The Palm vanuit onze stoelen. Helaas, fototoestel zit bovenin …. Ik verbaas me er weer over, maar we vliegen over Irak heen, we kunnen zelfs Bagdad zien liggen … Maar goed, we zitten vrij hoog dus het zal vast veilig zijn.
Alleen een beetje jammer, vlak na het opstijgen krijg ik echt VERSCHRIKKELIJKE kiespijn, ik ga haast door de grond van de pijn (gelukkig niet echt, zou een flinke smak zijn ….). Zodra de riemen los mogen pak ik snel paracetamol en haal gelijk water. Maar eerste half uur blijf ik flink last houden, daarna zakt het gelukkig helemaal weg en heb ik verder geen last meer van gehad.
We landen ongeveer 45 minuten voor op schema. We kunnen weer als eerste het vliegtuig uit en wonder boven wonder komt onze koffer als eerste de band op ! We hebben altijd ‘priority’ op onze koffer, zodat die er snel uit zouden moeten komen, maar meestal werkt dat helemaal niet ;-) ! Maar goed, bij de douane staan ze met 4 man te controleren. Yvonne doet haar vest helemaal dicht, zodat ze de sieraden om nek en handen niet zien en we kunnen inderdaad gelijk doorlopen. Om 12:15 staan we dus al buiten; Joey is er gelukkig al 5 minuten later, dus echt wachten hoeven we niet. En om 13:15 stonden we alweer bij ons voor de deur; met 2 blije honden en 3 blije katten !
-----------------------------
Onze bevindingen over Dubai, we waren zeker onder de indruk van deze immense stad en alles wat hier nog te gebeuren staat de komende jaren. Wat ons betreft is 5 dagen echt wel genoeg om een goede indruk op te doen van deze stad. De hotels zijn wel erg duur; het is best tactisch om de avondvlucht heen te nemen (en dus ’s ochtends aan te komen) en de nachtvlucht terug te nemen (en dus ook in Nederland ’s ochtends aan te komen). Dat scheelt je 2 overnachtingen en de meeste hotels hebben speciale faciliteiten voor douchen / opfrissen.
Dubai is wat betreft prijzen van eten en shoppen vergelijkbaar met Nederland. Je kan goedkope en dure restaurants vinden, al naar gelang je smaak. Keus volop in ieder geval. De taxi’s zijn onwaarschijnlijk goedkoop, waarschijnlijk omdat er nog niet echt openbaar vervoer is. Als ik een locatie zou moeten aanraden, dan zou ik een hotel kiezen bij Jumeirah Beach; dat kan dan aan het strand of meer juist niet. Ook daar is de keuze groot genoeg. Het hotel wat op ons het meeste indruk heeft achtergelaten is het Madinat Jumeirah hotel (3 verschillende hotels hier); zal niet goedkoop zijn. Ook het One & Only heeft een bijzondere sfeer.
Nog een paar tips van ons:
- Een bezoek aan de Mall of the Emirates (met indoor ski-baan)
- Een bezoek aan de Dubai Mall (als er meer winkels open zijn) en daarna via de Waterfront naar Souk Al Bahar met uitzicht op de Burj Tower en hotel The Address; bij voorkeur ’s avonds om dan hier wat te eten
- Afternoon tea in de Burj Al Arab (prijzig maar een ervaring op zich; reserveren verplicht); laat je afzetten bij de bewaking en loop zelf de brug over. Na de tea neem je een buggy naar het Madinat complex en wandel je over de Souk.
- Reserveer een diner in het Madinat complex; voor relaxed het Shimmers restaurant op het strand, voor romantisch het Pierchic visrestaurant in zee met uitzicht op Burj Al Arab. Laat je met een bootje over het complex varen.
- Bezoek de Gold Souk in het oude centrum Deira; de prijzen zijn laag en het is een ervaring op zich om te onderhandelen
- Plan een lunch in het Atlantis hotel op The Palm; alleen al de ervaring om daarheen te rijden over The Palm, geeft je een idee van de grootte hier.
- Een Jeep safari de woestijn in; in combinate met bijvoorbeeld kameelrijden en sandboarden. Wij hebben het nu niet gedaan, maar dat staat volgende keer zeker op het programma.
- Een vlucht met watervliegtuig over o.a. Dubai, The World en The Palm. Het is vrij prijzig, maar we hoorden veel positieve verhalen hierover.
- Neem voor alles de taxi; het kost echt niets.
- In deze periode is het weer ideaal; alleen maar blauwe lucht en een temperatuur van rond de 30 graden. In andere periodes kan het echt bloedheet zijn, dus let daar goed op.
Op korte termijn hoeven wij op zich niet terug, voor ons gevoel hebben we alles prima gezien nu. Wij gaan dan toch liever naar het door ons geliefde Amerika ! Al doet Dubai in bijna alles denken aan Amerika. Wij waren positief verrast hier en zijn blij dat we het Dubai in opbouw hebben gezien. Ja, het is inderdaad een grote bouwput, maar wij vonden dat in positieve zin. Er staan al zoveel indrukwekkende gebouwen die wel klaar zijn.
Als over een paar jaar de meeste grote projecten afgerond zijn, zoals met name de projecten in Dubailand (wat daar allemaal weer gaat komen is ongelooflijk), dan gaan wij graag weer terug, met de kinderen. En ook dan zullen we het ongetwijfeld ongelooflijk naar ons zin gaan hebben ! Bedankt allemaal voor de leuke en positieve reacties.
woensdag 12 november 2008
dinsdag 11 november 2008
Dag 5 - 15 Jaar samen
Allebei hebben we weer prima geslapen vannacht; we worden deze keer wel rond 10uur wakker en geven allebei onze kado’s. Ik een mooie grote kaart met een verzameling krasloten en Yvonne voor mij een leuke kaart met een boekje over Robbie Williams. En ik krijg van haar een nieuwe mobiel, die ik zo graag wil, de HTC Touch HD ;-) ! Natuurlijk krijgt zij haar ketting om.
We besluiten vandaag dan toch maar eens gebruik te maken van het ontbijt in het hotel. We trekken snel wat kleren aan en zitten om 10:30 aan het ontbijt. Dat smaakt ons weer prima, al merk ik toch dat ik weinig trek heb, zoals de afgelopen dagen. Zal toch nog wel iets met mijn buik zijn. Al heb ik er verder geen last van.
We gaan weer rustig terug naar onze kamer en doen rustig aan. We gaan lekker douchen en kleden ons aan. Om 13:30 besluiten we weer rustig richting The Walk te lopen en een lichte lunch te nemen. We eten uiteindelijk wat bij Chili’s en nemen allebei een lekkere salade. Hier krijgen we op z’n Amerikaans grote bekers drinken en nog free refills ook.
Daarna lopen we rustig terug naar het hotel en nemen daar een taxi naar Al Karama, een wijk waar je goedkoop kan shoppen en die bekend staan om de souvenirs en namaakartikelen zoals horloges en tassen van de bekende merken. Wij gaan met name om de souvenirs en het schijnt ook apart te zijn om mee te maken. Het is wel een eindje met de taxi, maar (ik had het al eens eerder gemeld volgens mij ;-) !), die taxi’s zijn spotgoedkoop.
Voor het eerst hebben we een taxi-chauffeur die helemaal begint te kletsen over vanalles en nog wat. Natuurlijk is het iemand uit Pakistan en hij vertelt dat hij graag voor zichzelf wil beginnen, om voor hotels bijvoorbeeld te rijden. De Dubai Taxi is natuurlijk weer van de overheid. Hij vertelt ook over de gebouwen die we onderweg zien. Eigenlijk alle taxi-chauffeurs spreken redelijk Engels. In ieder geval verstaanbaar en acceptabel, maar ze werken minimaal 12uur per dag en deze man heeft zijn familie in Pakistan nog wonen en is alleen hier om te werken en geld te versturen naar zijn familie …
Rond 15uur zijn we bij in de wijk en zet de taxi ons af. We geven hem nog een extra tip en nemen afscheid. Het ziet er een beetje aftands uit hier, en veel toeristen lijken hier niet te komen ? We lopen richting een van de gebouwen waar de winkeltjes zouden moeten zitten en we worden gelijk gestalked en gevolgd door mannetjes die horloges en tassen willen verkopen. Terwijl we eigenlijk alleen op zoek zijn naar een houten kameel voor Yvonne ….
Het zijn smalle steegjes in het gebouw met allemaal kleine winkeltjes met allerlei verschillende spullen, waaronder inderdaad souvenirs en veel electronica, zoals PSP, Nintendo DS, etc. En ook juwelen. Maar we moesten overal vanuit gaan dat het nep was. We lopen dus overal voorbij en zien totaal niet waar we naar op zoek zijn. Sterker nog, uit elke winkel lijkt wel iemand op te duiken die ons mee naar binnen wil krijgen voor horloges en tassen.
We lopen dit gebouw weer uit en het volgende gebouw in, maar hier hetzelfde verhaal. Totdat we een klein winkeltje zien met veel houtwerk, maar met name kruizen en andere godsdienst artikelen. Maar ook …. Kamelen ! Gelukkig maar, het is uiteindelijk iets kleiner dan Yvonne wilde, maar toch uiteindelijk iets. We lopen nog even verder en tenslotte weer naar buiten. Ook lopen we nog een stukje de straat door, maar hier hebben we het al snel gezien; geen aanrader dus als je niet op zoek bent naar nep-horloges en tassen ;-) !
We kunnen gelukkig weer snel een taxi vinden. Die heeft alleen nooit van ons hotel gehoord. We krijgen zijn baas aan de telefoon; wij uitleggen, ja inderdaad, richting de Burj Al Arab … Hopelijk komt dat goed. Daarnaast heeft hij ook nog een rare tik, elke paar minuten stijgt hij een paar centimeter op uit zijn stoel … Gelukkig komt het uiteindelijk goed en rond 16:30 zijn we weer in het hotel. Als we nog even het lobby winkeltje in lopen, zien we hem daar ! Precies de kameel die we zochten, van hout en een mooie maat … Nou ja, daar zijn we dus vandaag half Dubai voor door gereisd, maar goed, toch ook deze maar gekocht.
We besluiten nog even wat in de lounge te drinken, en weer staan er heerlijk verse aardbeien met slagroom, en ook andere hapjes en taart. Dus we nemen nog wat lekkers en rond 17:30 gaan we weer naar de kamer. We douchen nog even en kleden ons netjes aan. Yvonne moet nog even wat spullen strijken ;-) ! En om 18:15 zijn we er klaar voor, ons afsluitend diner ter ere ook nog eens van ons 15 jaar samen zijn.
Als we rond 18:15 beneden zijn, staan er voor het eerst geen taxi’s klaar … Hm … Dan maar naar de straat lopen, maar nee, het werd geregeld. Rijd er ineens een grote luxe Lexus voor, dat is ook een taxi hoor met meter. Net als de Dubai taxi’s. Zeker weten ? Jaja ! OK, dan stappen we daar in. Dit is wel iets luxer dan normaal en we hebben zelfs tv’s in de hoofdsteunen voor ons. En het zit vrij relaxed natuurlijk.
Er zit inderdaad een meter in, maar ik zie al gelijk dat die meter veel sneller loopt dan normaal. Ach ja, prima hoor. We nemen het er maar even van; het blijft ook nog steeds goedkoop. De taxi moet ons naar Mina Al Salam brengen, 1 van de hotels van het Madinat complex. Alleen het is vrij druk onderweg, dus het duurt langer dan ik gedacht had en pas om 18:45 worden we daar afgezet. Maar dat moeten we nog wel halen.
Ik wilde eigenlijk 1 van de bootjes nemen en ons af laten zijn in het andere hotel Al Qasr, om daar dan naar het restaurant te lopen. Maar helaas, de bootjes zijn bezet en een van de mannen daar zegt dat we ook beter een buggy (is gewoon een golfkarretje) kunnen nemen, die komt dichterbij het restaurant. We besluiten dan maar gewoon lekker te lopen. Het is heerlijk weer nu en de uitzichten op de hotels zelf, en natuurlijk weer het Burj Al Arab, zijn adembenemend mooi. Dit is echt een ongelooflijk mooi complex.
Yvonne weet nog steeds niet waar we gaan eten, maar we lopen rustig langs het strand tot we net iets voor 19uur bij een pier uitkomen. Aan het eind ligt het restaurant en de pier zelf is met fakkels verlicht. Zodra je de pier oploopt komt de Burj Al Arab weer helemaal vrij in beeld, wederom een schitterend uitzicht. En achter ons dus de Al Qasr en Mina Al Salam hotels van het Madinat complex, wat een prachtig gezicht.
We melden ons aan en er is voor ons een speciale tafel gereserveerd met ‘het beste uitzicht’. En dat is niet overdreven. Aan de achterkant van het restaurant staat een hoektafel, die allebei de stoelen naar de hoek gericht heeft en zo een magnifiek uitzicht geeft op het Burj Al Arab, maar ook op het Jumeirah Beach Resort en het Mina Al Salam hotel. Dit is echt perfect ! Ik probeer wat foto’s te maken, en dat lukt wonderwel redelijk.
Het windje over zee geeft een perfecte verkoeling, want het is best nog warm. Het is een visrestaurant, dus Yvonne gaat voor de vegetarische gerechten, die erg lekker zijn. Ik neem een heerlijke zeebaars als hoofdgerecht en we hebben allebei een glaasje witte wijn erbij. Heerlijk afgeschermd met een super uitzicht, zitten we hier te genieten. Tenslotte krijgen we als toetje nog een chocolade taartje van het restaurant met Happy Anniversary erop. Helaas zitten we redelijk vol, maar een stukje lusten we allebei. Perfect zo dus.
Rond 20:45 lopen we weer rustig de pier af en blijven onderweg nog even heerlijk over de pier geleund staan kijken. Daarna lopen we weer rustig terug naar het strand. Vanaf het strand maak ik nog een foto van het restaurant, en ook dit lukt weer redelijk.
Vervolgens lopen we via de Souk weer terug naar het punt waar de taxi’s staan en rond 21:45 zijn we weer terug in het hotel. Yvonne kijkt nog even Tom en Jerry en ik werk snel de weblog bij. Om 23uur gaan we slapen, morgenochtend om 5:15 staat de wekker en om 8:00 vliegen we weer terug naar Nederland. Een heerlijk kort weekje zit er weer op en we hebben verschrikkelijk genoten.
We besluiten vandaag dan toch maar eens gebruik te maken van het ontbijt in het hotel. We trekken snel wat kleren aan en zitten om 10:30 aan het ontbijt. Dat smaakt ons weer prima, al merk ik toch dat ik weinig trek heb, zoals de afgelopen dagen. Zal toch nog wel iets met mijn buik zijn. Al heb ik er verder geen last van.
We gaan weer rustig terug naar onze kamer en doen rustig aan. We gaan lekker douchen en kleden ons aan. Om 13:30 besluiten we weer rustig richting The Walk te lopen en een lichte lunch te nemen. We eten uiteindelijk wat bij Chili’s en nemen allebei een lekkere salade. Hier krijgen we op z’n Amerikaans grote bekers drinken en nog free refills ook.
Daarna lopen we rustig terug naar het hotel en nemen daar een taxi naar Al Karama, een wijk waar je goedkoop kan shoppen en die bekend staan om de souvenirs en namaakartikelen zoals horloges en tassen van de bekende merken. Wij gaan met name om de souvenirs en het schijnt ook apart te zijn om mee te maken. Het is wel een eindje met de taxi, maar (ik had het al eens eerder gemeld volgens mij ;-) !), die taxi’s zijn spotgoedkoop.
Voor het eerst hebben we een taxi-chauffeur die helemaal begint te kletsen over vanalles en nog wat. Natuurlijk is het iemand uit Pakistan en hij vertelt dat hij graag voor zichzelf wil beginnen, om voor hotels bijvoorbeeld te rijden. De Dubai Taxi is natuurlijk weer van de overheid. Hij vertelt ook over de gebouwen die we onderweg zien. Eigenlijk alle taxi-chauffeurs spreken redelijk Engels. In ieder geval verstaanbaar en acceptabel, maar ze werken minimaal 12uur per dag en deze man heeft zijn familie in Pakistan nog wonen en is alleen hier om te werken en geld te versturen naar zijn familie …
Rond 15uur zijn we bij in de wijk en zet de taxi ons af. We geven hem nog een extra tip en nemen afscheid. Het ziet er een beetje aftands uit hier, en veel toeristen lijken hier niet te komen ? We lopen richting een van de gebouwen waar de winkeltjes zouden moeten zitten en we worden gelijk gestalked en gevolgd door mannetjes die horloges en tassen willen verkopen. Terwijl we eigenlijk alleen op zoek zijn naar een houten kameel voor Yvonne ….
Het zijn smalle steegjes in het gebouw met allemaal kleine winkeltjes met allerlei verschillende spullen, waaronder inderdaad souvenirs en veel electronica, zoals PSP, Nintendo DS, etc. En ook juwelen. Maar we moesten overal vanuit gaan dat het nep was. We lopen dus overal voorbij en zien totaal niet waar we naar op zoek zijn. Sterker nog, uit elke winkel lijkt wel iemand op te duiken die ons mee naar binnen wil krijgen voor horloges en tassen.
We lopen dit gebouw weer uit en het volgende gebouw in, maar hier hetzelfde verhaal. Totdat we een klein winkeltje zien met veel houtwerk, maar met name kruizen en andere godsdienst artikelen. Maar ook …. Kamelen ! Gelukkig maar, het is uiteindelijk iets kleiner dan Yvonne wilde, maar toch uiteindelijk iets. We lopen nog even verder en tenslotte weer naar buiten. Ook lopen we nog een stukje de straat door, maar hier hebben we het al snel gezien; geen aanrader dus als je niet op zoek bent naar nep-horloges en tassen ;-) !
We kunnen gelukkig weer snel een taxi vinden. Die heeft alleen nooit van ons hotel gehoord. We krijgen zijn baas aan de telefoon; wij uitleggen, ja inderdaad, richting de Burj Al Arab … Hopelijk komt dat goed. Daarnaast heeft hij ook nog een rare tik, elke paar minuten stijgt hij een paar centimeter op uit zijn stoel … Gelukkig komt het uiteindelijk goed en rond 16:30 zijn we weer in het hotel. Als we nog even het lobby winkeltje in lopen, zien we hem daar ! Precies de kameel die we zochten, van hout en een mooie maat … Nou ja, daar zijn we dus vandaag half Dubai voor door gereisd, maar goed, toch ook deze maar gekocht.
We besluiten nog even wat in de lounge te drinken, en weer staan er heerlijk verse aardbeien met slagroom, en ook andere hapjes en taart. Dus we nemen nog wat lekkers en rond 17:30 gaan we weer naar de kamer. We douchen nog even en kleden ons netjes aan. Yvonne moet nog even wat spullen strijken ;-) ! En om 18:15 zijn we er klaar voor, ons afsluitend diner ter ere ook nog eens van ons 15 jaar samen zijn.
Als we rond 18:15 beneden zijn, staan er voor het eerst geen taxi’s klaar … Hm … Dan maar naar de straat lopen, maar nee, het werd geregeld. Rijd er ineens een grote luxe Lexus voor, dat is ook een taxi hoor met meter. Net als de Dubai taxi’s. Zeker weten ? Jaja ! OK, dan stappen we daar in. Dit is wel iets luxer dan normaal en we hebben zelfs tv’s in de hoofdsteunen voor ons. En het zit vrij relaxed natuurlijk.
Er zit inderdaad een meter in, maar ik zie al gelijk dat die meter veel sneller loopt dan normaal. Ach ja, prima hoor. We nemen het er maar even van; het blijft ook nog steeds goedkoop. De taxi moet ons naar Mina Al Salam brengen, 1 van de hotels van het Madinat complex. Alleen het is vrij druk onderweg, dus het duurt langer dan ik gedacht had en pas om 18:45 worden we daar afgezet. Maar dat moeten we nog wel halen.
Ik wilde eigenlijk 1 van de bootjes nemen en ons af laten zijn in het andere hotel Al Qasr, om daar dan naar het restaurant te lopen. Maar helaas, de bootjes zijn bezet en een van de mannen daar zegt dat we ook beter een buggy (is gewoon een golfkarretje) kunnen nemen, die komt dichterbij het restaurant. We besluiten dan maar gewoon lekker te lopen. Het is heerlijk weer nu en de uitzichten op de hotels zelf, en natuurlijk weer het Burj Al Arab, zijn adembenemend mooi. Dit is echt een ongelooflijk mooi complex.
Yvonne weet nog steeds niet waar we gaan eten, maar we lopen rustig langs het strand tot we net iets voor 19uur bij een pier uitkomen. Aan het eind ligt het restaurant en de pier zelf is met fakkels verlicht. Zodra je de pier oploopt komt de Burj Al Arab weer helemaal vrij in beeld, wederom een schitterend uitzicht. En achter ons dus de Al Qasr en Mina Al Salam hotels van het Madinat complex, wat een prachtig gezicht.
We melden ons aan en er is voor ons een speciale tafel gereserveerd met ‘het beste uitzicht’. En dat is niet overdreven. Aan de achterkant van het restaurant staat een hoektafel, die allebei de stoelen naar de hoek gericht heeft en zo een magnifiek uitzicht geeft op het Burj Al Arab, maar ook op het Jumeirah Beach Resort en het Mina Al Salam hotel. Dit is echt perfect ! Ik probeer wat foto’s te maken, en dat lukt wonderwel redelijk.
Het windje over zee geeft een perfecte verkoeling, want het is best nog warm. Het is een visrestaurant, dus Yvonne gaat voor de vegetarische gerechten, die erg lekker zijn. Ik neem een heerlijke zeebaars als hoofdgerecht en we hebben allebei een glaasje witte wijn erbij. Heerlijk afgeschermd met een super uitzicht, zitten we hier te genieten. Tenslotte krijgen we als toetje nog een chocolade taartje van het restaurant met Happy Anniversary erop. Helaas zitten we redelijk vol, maar een stukje lusten we allebei. Perfect zo dus.
Rond 20:45 lopen we weer rustig de pier af en blijven onderweg nog even heerlijk over de pier geleund staan kijken. Daarna lopen we weer rustig terug naar het strand. Vanaf het strand maak ik nog een foto van het restaurant, en ook dit lukt weer redelijk.
Vervolgens lopen we via de Souk weer terug naar het punt waar de taxi’s staan en rond 21:45 zijn we weer terug in het hotel. Yvonne kijkt nog even Tom en Jerry en ik werk snel de weblog bij. Om 23uur gaan we slapen, morgenochtend om 5:15 staat de wekker en om 8:00 vliegen we weer terug naar Nederland. Een heerlijk kort weekje zit er weer op en we hebben verschrikkelijk genoten.
maandag 10 november 2008
Dag 4 - Burj Al Arab en Madinat
Vandaag weer een geweldige dag achter de rug. Weer het ontbijt gemist in het hotel, want rond 11uur werd ik pas wakker … Mijn maag is nog steeds niet helemaal top, beetje balen dus. Maar het gaat op zich wel. Ook mijn kies gaat, niet echt veel last van. Gelijk even achter de laptop gedoken, de weblog bijgewerkt en wat email beantwoord. Om 12:30 werd Yvonne pas wakker, die had wat uurtjes vannacht wakker gelegen. We hebben lekker rustig aan gedaan en rond 13:45 zijn we het hotel uitgelopen, om een stukje van ‘The Walk’ te lopen, maar nu de andere kant op.
Alleen heel slim was dat niet, want het was midden in de zon toch wel erg warm, zo midden op de dag. We lopen dus maar weer terug naar het hotel, want dit is niet echt relaxed. We besluiten om even naar de lounge te gaan. Daar drinken we lekker wat, nemen de Lonely Planet en de Concierge Guide to Dubai nog maar eens door. Moeten we nog iets doen, wat we echt niet mogen missen. Over een Jeep Safari twijfelen we, ik heb nog steeds last van mijn maag, dus waarschijnlijk is dat niet zo’n goede optie. Dat moeten we maar tot een volgende keer bewaren.
Verder komen we niet echt dingen tegen die we zouden moeten doen. We zitten op ons gemakje nog wat in de lounge, waar om 15uur allemaal hapjes worden neergezet … Niet goed, want om 16:30 hebben we dus de ‘Afternoon Tea’ in het Burj Al Arab. Ik neem toch maar een schaaltje met verse aardbeien en slagroom; heerlijk !
Om 15:15 besluiten we toch maar te gaan; we nemen een taxi bij het hotel, op weg naar de Burj Al Arab. Dat is maar een klein kwartiertje rijden. Onderweg komen we nog bushokjes tegen, zoals ik die nog niet ergens anders heb gezien, ze hebben airco !
Om 15:45 staan we bij de ingang naar het Burj Al Arab. Op advies laten we ons door de taxi bij de beveiliging afzetten en lopen we daarna over de brug naar het hotel. Eerst ons melden bij de beveiliging, en we staan inderdaad op de lijst en mogen naar binnen. Ongelooflijk hoeveel mensen er voor het hek staan om foto’s te nemen, misschien verwachtend dat ze wel naar binnen mogen; maar helaas. Als we het hek doorzijn, wordt ons gelijk al aangeboden om met een golfkarretje naar het hotel gebracht te worden. Nee hoor, we willen lekker lopen.
Door het windje over de zee is het heerlijk wandelen. En er loopt niemand over dit stuk, we zien alleen maar luxe auto’s voorbij rijden. We nemen nog een paar foto’s, want het uitzicht is hier indrukwekkend; zowel op het hotel zelf als op het naastgelegen Madinat Resort, waar we vanavond nog heengaan.
Als we het hotel binnenlopen, zijn we echt onder de indruk. En ik heb toch al redelijk wat (luxe) hotels van binnen gezien. Maar dit is echt extreem. De lobby, waar we vriendelijk ontvangen worden, bestaat uit allemaal kleine water-fonteintjes en het lijkt allemaal goud wat er blinkt. We nemen de roltrap naar de 1e verdieping, waar we het beste uitzicht krijgen op het hotel vanbinnen (1e foto is recht naar boven genomen).
Hier zijn we een fontein met verschillende waterstralen, waar in het midden eens in de zoveel tijd (onbekend wanneer precies) een grote straal 100feet omhoog wordt gespoten. We wachten daar een half uur, maar helaas zien we deze gebeurtenis niet. Om 16:20 nemen we de lift omhoog naar de Sky View bar, op de 27e verdieping van het hotel. De lift zit aan de buitenkant van het hotel, dus we kijken gedurende de rit omhoog naar de oceaan. Een prachtig gezicht uiteraard.
Precies om 16:30 zijn we boven en worden we gelijk naar onze tafel gebracht. De bar ziet er prachtig uit en we zijn echt wel even onder de indruk; natuurlijk ook van het uitzicht, want dit is het hoogste hotel ter wereld. Helaas zitten we niet langs de ramen, maar op de ‘2e rang’ zeg maar. Het service-niveau is natuurlijk weer ongeëvenaard hier; wat is iedereen vriendelijk en behulpzaam. We krijgen allebei een glas champagne, krijgen (warme) natte handdoekjes om onze handen schoon te maken en we krijgen een bakje met verschillende soort rood fruit (bessen) met slagroom.
Ik ben gek op aardbeien, dus vraag gewoon of ik niet alleen aardbeien kan krijgen. En dat is natuurlijk geen probleem. En het is natuurlijk heerlijk ;-) ! Opeens zie ik een vrije tafel bij het raam, dus ik vraag maar weer of wij daar niet mogen zitten. En ook dat is geen probleem, we worden verhuisd naar de raamzijde. Het uitzicht is prachtig, op zowel de Palm (wat is die goed te zien zeg), als op ‘The World’ (iets minder goed te zien).
Vervolgens krijgen we de ‘Afternoon Tea’ hapjes op een speciale gebakjes schaal, in de vorm natuurlijk van het Burj Al Arab. Met allerlei verschillende broodjes, hapjes, koekjes, etc etc. Dat ziet er GOED uit ;-) !
Zodra iets op is, wordt het onmiddellijk bijgevuld. Ook krijgen we uiteraard de bestelde thee; Yvonne mango en ik aardbeien. Ook dat smaakt prima. Inmiddels begint de zon onder te gaan en het uitzicht alle kanten op is geweldig. Wat hebben we het naar ons zin zo en beseffen we hoe goed we het hebben ! We bellen even met onze kinderen en ouders, wat een geweldig gevoel hier zo. Dit hadden we niet willen missen.
Inmiddels begint het goed donker te worden; het is inmiddels al bijna 18uur. We krijgen nog scones met jam en allerlei andere soorten beleg. Yvonne neemt tussendoor nog een ‘strawberry sorbet’ en we eindigen met nog wat bonbons en allebei nog een flesje cola en cola light. De bar is inmiddels ook helemaal verlicht en ziet er prachtig uit.
We mogen officieel tot 19uur blijven zitten, maar om 18:45 houden we het voor gezien. We kijken nog even aan beide kanten van de immense bar naar de uitzichten, proberen nog wat foto’s te maken in het donker door het glas (maar we krijgen hier helaas geen mooie foto’s). Maar we zijn zwaar onder de indruk, echt geweldig.
We stoppen weer in de lobby en proberen nu wel de ‘shooting fountain’ mee te kunnen maken. We wachten dus weer keurig bij de fontein en vermaken ons prima met het kijken naar mensen die hier langskomen. Je zult begrijpen dat we ons hiermee prima vermaken. Eigenlijk alles zie je wel langskomen, maar toch vooral veel Russen … En we vermaken ons om de vele vrouwen op hoge hakken, die daar toch moeite mee hebben om op te lopen.
Om 19:30 zien we dan eindelijk waar we 45 minuten op hebben zitten wachten en …. Het viel natuurlijk tegen. Het leek ook niet helemaal goed te gaan, want verder dan 30 à 40 meter leek het water niet te komen. Maar goed, we hadden het prima naar ons zin, dus wat wil je nog meer ! We nemen de roltrappen naar beneden, langs de kleinere fonteintjes en zien de aquariums langs beide zijden van de roltrappen. Ook dit is weer prachtig gemaakt.
We lopen nog naar de kleine hotel gift shop, om te kijken of we nog iets kunnen kopen als souvenir. Maar het stelt zo weinig voor, dat we het hier snel gezien hebben. We lopen naar buiten en vragen om vervoer naar het Madinat resort. We krijgen gelijk een golfkarretje toegewezen, die ons de brug weer overrijdt met prachtig uitzicht op Madinat zelf, en tenslotte ons het hele terrein over rijdt. Helaas moeilijk vast te leggen, maar ook dit was weer een belevenis op zich.
Het Madinat Jumeirah, ook wel Jumeirah City genaamd, is een soort eerbetoon aan Dubai’s verleden. Het is een groot hotelcomplex, onderdeel van Jumeirah (ook Burj Al Arab en Jumeirah Beach Resort), met 3 verschillende hotels, hele waterwegen en in de stijl van het oude Dubai. We lieten ons afzetten bij de interne shopping mall; de Souk. Ook hier natuurlijk helemaal in oude stijl Het is hier echt prachtig en absoluut de moeite waard om langs te gaan. Wat ons betreft, je mag het eigenlijk niet missen (dat was ook tegen ons gezegd).
We zien allemaal gezellige restaurantjes, er is live muziek en we zien de bootjes varen over de riviertjes. Echt een indrukwekkend geheel en heel leuk om mee te maken dus. We lopen over de Souk en zijn nog op zoek naar een houten kameel, maar een betaalbare variant komen we helaas niet tegen. Daar hebben we dus nog 1 dag voor ! Aan het eind van de Souk komen we bij de taxi-stand uit en we besluiten maar gelijk de taxi terug te nemen.
Rond 20:45 zijn we weer terug bij het hotel. We besluiten nog even naar de supermarkt te lopen voor wat kleine hapjes en wat flesjes cola voor Yvonne. Om 21:30 zijn we weer op de hotelkamer. Als Yvonne gelijk lekker in bed stapt, terwijl ik de laptop achter duik voor de weblog en (veel) emails, maakt ze haar flesje cola open … Ik hoor een gespetter achter mee; het hele bed zit onder cola ! Lachen natuurlijk (tot tranen aan toe; voor degene die ons reisverslag Florida herinneren …).
Yvonne gaat dus lekker in bad zitten, terwijl ik housekeeping bel om ons bed te verschonen. Binnen een kwartier is dat gelukkig gebeurd en kan Yvonne weer lekker in bed liggen. Ze zit de hele tijd Tom en Jerry tekenfilmpjes te kijken en ik hoor haar alleen maar lachen ! Om 22:45 houd ik het ook voor gezien, laat de weblog in en sluit de computer af. Morgen weer een relaxte, laatste dag, met een speciale restaurant reservering (maar ben bang dat het na vandaag alleen maar kan tegenvallen). Kado heeft ze al gehad, we hebben allebei nog een paar kleinigheidjes voor elkaar ;-) !
Alleen heel slim was dat niet, want het was midden in de zon toch wel erg warm, zo midden op de dag. We lopen dus maar weer terug naar het hotel, want dit is niet echt relaxed. We besluiten om even naar de lounge te gaan. Daar drinken we lekker wat, nemen de Lonely Planet en de Concierge Guide to Dubai nog maar eens door. Moeten we nog iets doen, wat we echt niet mogen missen. Over een Jeep Safari twijfelen we, ik heb nog steeds last van mijn maag, dus waarschijnlijk is dat niet zo’n goede optie. Dat moeten we maar tot een volgende keer bewaren.
Verder komen we niet echt dingen tegen die we zouden moeten doen. We zitten op ons gemakje nog wat in de lounge, waar om 15uur allemaal hapjes worden neergezet … Niet goed, want om 16:30 hebben we dus de ‘Afternoon Tea’ in het Burj Al Arab. Ik neem toch maar een schaaltje met verse aardbeien en slagroom; heerlijk !
Om 15:15 besluiten we toch maar te gaan; we nemen een taxi bij het hotel, op weg naar de Burj Al Arab. Dat is maar een klein kwartiertje rijden. Onderweg komen we nog bushokjes tegen, zoals ik die nog niet ergens anders heb gezien, ze hebben airco !
Om 15:45 staan we bij de ingang naar het Burj Al Arab. Op advies laten we ons door de taxi bij de beveiliging afzetten en lopen we daarna over de brug naar het hotel. Eerst ons melden bij de beveiliging, en we staan inderdaad op de lijst en mogen naar binnen. Ongelooflijk hoeveel mensen er voor het hek staan om foto’s te nemen, misschien verwachtend dat ze wel naar binnen mogen; maar helaas. Als we het hek doorzijn, wordt ons gelijk al aangeboden om met een golfkarretje naar het hotel gebracht te worden. Nee hoor, we willen lekker lopen.
Door het windje over de zee is het heerlijk wandelen. En er loopt niemand over dit stuk, we zien alleen maar luxe auto’s voorbij rijden. We nemen nog een paar foto’s, want het uitzicht is hier indrukwekkend; zowel op het hotel zelf als op het naastgelegen Madinat Resort, waar we vanavond nog heengaan.
Als we het hotel binnenlopen, zijn we echt onder de indruk. En ik heb toch al redelijk wat (luxe) hotels van binnen gezien. Maar dit is echt extreem. De lobby, waar we vriendelijk ontvangen worden, bestaat uit allemaal kleine water-fonteintjes en het lijkt allemaal goud wat er blinkt. We nemen de roltrap naar de 1e verdieping, waar we het beste uitzicht krijgen op het hotel vanbinnen (1e foto is recht naar boven genomen).
Hier zijn we een fontein met verschillende waterstralen, waar in het midden eens in de zoveel tijd (onbekend wanneer precies) een grote straal 100feet omhoog wordt gespoten. We wachten daar een half uur, maar helaas zien we deze gebeurtenis niet. Om 16:20 nemen we de lift omhoog naar de Sky View bar, op de 27e verdieping van het hotel. De lift zit aan de buitenkant van het hotel, dus we kijken gedurende de rit omhoog naar de oceaan. Een prachtig gezicht uiteraard.
Precies om 16:30 zijn we boven en worden we gelijk naar onze tafel gebracht. De bar ziet er prachtig uit en we zijn echt wel even onder de indruk; natuurlijk ook van het uitzicht, want dit is het hoogste hotel ter wereld. Helaas zitten we niet langs de ramen, maar op de ‘2e rang’ zeg maar. Het service-niveau is natuurlijk weer ongeëvenaard hier; wat is iedereen vriendelijk en behulpzaam. We krijgen allebei een glas champagne, krijgen (warme) natte handdoekjes om onze handen schoon te maken en we krijgen een bakje met verschillende soort rood fruit (bessen) met slagroom.
Ik ben gek op aardbeien, dus vraag gewoon of ik niet alleen aardbeien kan krijgen. En dat is natuurlijk geen probleem. En het is natuurlijk heerlijk ;-) ! Opeens zie ik een vrije tafel bij het raam, dus ik vraag maar weer of wij daar niet mogen zitten. En ook dat is geen probleem, we worden verhuisd naar de raamzijde. Het uitzicht is prachtig, op zowel de Palm (wat is die goed te zien zeg), als op ‘The World’ (iets minder goed te zien).
Vervolgens krijgen we de ‘Afternoon Tea’ hapjes op een speciale gebakjes schaal, in de vorm natuurlijk van het Burj Al Arab. Met allerlei verschillende broodjes, hapjes, koekjes, etc etc. Dat ziet er GOED uit ;-) !
Zodra iets op is, wordt het onmiddellijk bijgevuld. Ook krijgen we uiteraard de bestelde thee; Yvonne mango en ik aardbeien. Ook dat smaakt prima. Inmiddels begint de zon onder te gaan en het uitzicht alle kanten op is geweldig. Wat hebben we het naar ons zin zo en beseffen we hoe goed we het hebben ! We bellen even met onze kinderen en ouders, wat een geweldig gevoel hier zo. Dit hadden we niet willen missen.
Inmiddels begint het goed donker te worden; het is inmiddels al bijna 18uur. We krijgen nog scones met jam en allerlei andere soorten beleg. Yvonne neemt tussendoor nog een ‘strawberry sorbet’ en we eindigen met nog wat bonbons en allebei nog een flesje cola en cola light. De bar is inmiddels ook helemaal verlicht en ziet er prachtig uit.
We mogen officieel tot 19uur blijven zitten, maar om 18:45 houden we het voor gezien. We kijken nog even aan beide kanten van de immense bar naar de uitzichten, proberen nog wat foto’s te maken in het donker door het glas (maar we krijgen hier helaas geen mooie foto’s). Maar we zijn zwaar onder de indruk, echt geweldig.
We stoppen weer in de lobby en proberen nu wel de ‘shooting fountain’ mee te kunnen maken. We wachten dus weer keurig bij de fontein en vermaken ons prima met het kijken naar mensen die hier langskomen. Je zult begrijpen dat we ons hiermee prima vermaken. Eigenlijk alles zie je wel langskomen, maar toch vooral veel Russen … En we vermaken ons om de vele vrouwen op hoge hakken, die daar toch moeite mee hebben om op te lopen.
Om 19:30 zien we dan eindelijk waar we 45 minuten op hebben zitten wachten en …. Het viel natuurlijk tegen. Het leek ook niet helemaal goed te gaan, want verder dan 30 à 40 meter leek het water niet te komen. Maar goed, we hadden het prima naar ons zin, dus wat wil je nog meer ! We nemen de roltrappen naar beneden, langs de kleinere fonteintjes en zien de aquariums langs beide zijden van de roltrappen. Ook dit is weer prachtig gemaakt.
We lopen nog naar de kleine hotel gift shop, om te kijken of we nog iets kunnen kopen als souvenir. Maar het stelt zo weinig voor, dat we het hier snel gezien hebben. We lopen naar buiten en vragen om vervoer naar het Madinat resort. We krijgen gelijk een golfkarretje toegewezen, die ons de brug weer overrijdt met prachtig uitzicht op Madinat zelf, en tenslotte ons het hele terrein over rijdt. Helaas moeilijk vast te leggen, maar ook dit was weer een belevenis op zich.
Het Madinat Jumeirah, ook wel Jumeirah City genaamd, is een soort eerbetoon aan Dubai’s verleden. Het is een groot hotelcomplex, onderdeel van Jumeirah (ook Burj Al Arab en Jumeirah Beach Resort), met 3 verschillende hotels, hele waterwegen en in de stijl van het oude Dubai. We lieten ons afzetten bij de interne shopping mall; de Souk. Ook hier natuurlijk helemaal in oude stijl Het is hier echt prachtig en absoluut de moeite waard om langs te gaan. Wat ons betreft, je mag het eigenlijk niet missen (dat was ook tegen ons gezegd).
We zien allemaal gezellige restaurantjes, er is live muziek en we zien de bootjes varen over de riviertjes. Echt een indrukwekkend geheel en heel leuk om mee te maken dus. We lopen over de Souk en zijn nog op zoek naar een houten kameel, maar een betaalbare variant komen we helaas niet tegen. Daar hebben we dus nog 1 dag voor ! Aan het eind van de Souk komen we bij de taxi-stand uit en we besluiten maar gelijk de taxi terug te nemen.
Rond 20:45 zijn we weer terug bij het hotel. We besluiten nog even naar de supermarkt te lopen voor wat kleine hapjes en wat flesjes cola voor Yvonne. Om 21:30 zijn we weer op de hotelkamer. Als Yvonne gelijk lekker in bed stapt, terwijl ik de laptop achter duik voor de weblog en (veel) emails, maakt ze haar flesje cola open … Ik hoor een gespetter achter mee; het hele bed zit onder cola ! Lachen natuurlijk (tot tranen aan toe; voor degene die ons reisverslag Florida herinneren …).
Yvonne gaat dus lekker in bad zitten, terwijl ik housekeeping bel om ons bed te verschonen. Binnen een kwartier is dat gelukkig gebeurd en kan Yvonne weer lekker in bed liggen. Ze zit de hele tijd Tom en Jerry tekenfilmpjes te kijken en ik hoor haar alleen maar lachen ! Om 22:45 houd ik het ook voor gezien, laat de weblog in en sluit de computer af. Morgen weer een relaxte, laatste dag, met een speciale restaurant reservering (maar ben bang dat het na vandaag alleen maar kan tegenvallen). Kado heeft ze al gehad, we hebben allebei nog een paar kleinigheidjes voor elkaar ;-) !
zondag 9 november 2008
Dag 3 - Atlantis hotel en Buddha Bar
Gisteren dus om 22:30 naar en vanmorgen om …. 11:30 pas wakker ! Dat is 13uur geslapen, terwijl ik normaal echt niet langer dan 9uur kan slapen. Ik zal het nodig gehad hebben … Maar goed, ik voel me wel een heel stuk beter. Weinig last van mijn kies, geen hoofdpijn meer; ik voel alleen nog een klein beetje mijn maag. Gelukkig maar, dan gaan we lekker op pad vandaag.
Het is, zoals alle dagen tot nu toe, prachtig stralend weer. Geen wolkje te zien en rond de 30 graden. We genieten elke ochtend weer als we de gordijnen openslaan en het prachtige uitzicht zien. We doen rustig aan en rond 13uur stappen we in de taxi; we gaan naar het Atlantis hotel op de Palm !
Tijdens onze cruise naar de Bahama’s in 2005, zijn we al eens in het ‘echte’ Atlantis hotel geweest, en deze ziet er precies hetzelfde uit. We zijn dus benieuwd. De taxi rijdt ons de Palm op, en ook dit is natuurlijk al iets bijzonders. We zien de Burj Al Arab ook van dichtbij en we zien hoe breed dit beginstuk van de Palm is. Veel is al bewoond, maar nog meer wordt er bijgebouwd. En ineens zien we ook het Atlantis hotel in de verte; een prachtig gezicht.
Het laatste stuk gaat door een tunnel en dan komen we aan de voorkant van de Palm uit, met uitzicht op de zee. We rijden met de taxi naar de ingang van het hotel, maar zonder reservering of bewijs dat je in het hotel overnacht, kom je er hier niet in …. We worden bij een andere ingang afgezet, wat door iedereen wel vrij toegankelijk is.
Het ziet er hier prachtig uit, net als alle luxe hotels hier. Wanneer we het hotel inlopen, zien we als eerste een Cold Stone ijszaak ;-) ! Mooi, daar gaan we dadelijk even lekker een ijsje halen. We lopen verder door het hotel en komen van veel bekende merken weer winkeltjes tegen. We komen op een kruising waar een aantal restaurantjes zitten, de Italiaan lijkt ons lekker en ziet er gezellig uit. Maar we besluiten eerst nog verder te lopen. Daar komen we bij het aquarium uit, net als in het echte Atlantis hotel. En dit is heel indrukwekkend, dat is wel iets anders dan de Dubai Mall.
Het aquarium is erg groot en we kunnen vanaf verschillende kanten naar binnen kijken. We zien veel haaien, (grote) roggen en allerlei soorten tropische vissen. En er zou hier ook een walvishaai moeten zijn. We kijken en kijken, totdat we hem uiteindelijk helemaal bovenin rustig heen en weer zien zwemmen, gevolgd door veel andere vissen. Een indrukwekkend groot beest. We proberen wat foto’s te maken, maar dat is vrij lastig.
Verder kunnen we niet lopen, alleen hotelgasten kunnen hier verder. Ook kan je hier het waterpark in. Ik probeer nog even telefonisch een reservering te regelen in 1 van de restaurants hier, waardoor we ook verder mogen, maar dat lukt me niet goed. Daarom besluiten we maar naar de Italiaan te gaan en daar wat te eten.
Daar is nog genoeg plek, al is het zeker niet rustig. Het restaurant heeft een hele relaxte sfeer en is mooi ingericht. Ik voel mijn maag nog steeds, dus hoef geen zware maaltijd; ik kies voor carpaccio. Yvonne neemt beef lasagna. We zitten lekker rustig te genieten van de mensen om ons heen (veel Russen ?) en komen weer lekker bij. De carpaccio bevalt me niet heel goed, maar ik zit er wel helemaal vol van. Blijkbaar ben ik nog steeds niet helemaal lekker.
Inmiddels is het al bijna 15uur geworden. We lopen nog even langs het aquarium en we kunnen hier echt lekker rustig staan genieten. Daarna lopen we terug naar de uitgang, nemen een ijsje bij de Coldstone (heerlijk !) en stappen weer een taxi in. Had ik al gezegd hoe goedkoop die waren ;-) ! We besluiten nu naar de Dubai Gold Souk te gaan. Er zitten meerdere in Dubai, maar wij besluiten toch naar de oude originele Souk in Deira te gaan, het oude centrum.
Dat is nog best een stukje rijden, maar we vinden het prachtig om weer langs alle gebouwen te rijden. Het is en blijft een indrukwekkend gezicht. Naarmate we dichter richting het centrum van Dubai komen, wordt de aanblik ook anders. We zien steeds lagere gebouwen en uiteindelijk lijken we gewoon in een oude Oosterse stad te komen (zonder daar ooit zelf eerder geweest te zijn). We gaan de tunnel in onder de Dubai Creek door, en gelijk zijn we bij de Gold Souk.
De Gold Souk is een gebied waar meer dan 300 winkels zitten die alleen maar goud/juwelen verkopen, in smalle straatjes en allemaal naast elkaar. We worden afgezet voor een gebouw waar we ook maar gelijk naar binnen gaan. Het hele gebouw zit vol met alleen maar goud winkeltjes. Heel apart en bijzonder. We lopen de winkeltjes langs, nemen de roltrap naar boven en hier hetzelfde verhaal. Sommige winkels verkopen veel van het ‘Arabisch goud’; dikke stukken en lange slierten. Dat hoeft voor ons niet zo. Maar evenveel winkels verkopen wat je ook bij ons bij een juwelier ziet.
We lopen het gebouw weer uit en weten niet echt wat nu te doen. We lopen verder de straat uit, en zien om de hoek 5 politie-auto’s staan. Dat is voor het eerst dat we politie zien hier in Dubai. Verderop zien we ook een groot bord met Dubai City of Gold. We besluiten deze straat in te lopen en ook hier alleen maar goudwinkels. We zien ook veel toeristen hier, dus dit zal wel goed zijn. En inderdaad, het is een soort Rotterdamse lijnbaan, maar dan een stuk smaller, met alleen maar goudwinkels, ongelooflijk. Ook is er een houten overdekking gemaakt, zodat je in de schaduw loopt, want het is een prima temperatuurtje.
Yvonne kan het prima uithouden hier; ze weet redelijk precies wat ze wil hebben voor ons 15-jarig jubileum. We lopen ergens een winkeltje in, maar hier hebben ze niet wat we willen. Als we morgen terugkomen, hebben ze het wel. Jaja … Overal overigens worden we aangeschoten om nep-Rolex en andere horloges te kopen, en nep Gucci en Louis Vuitton tassen. Lijkt New York wel ;-) ! We besluiten weer verder te lopen en ineens zien we in een etalage iets wat ons wel wat lijkt. Onmiddellijk valt dit op in de winkel, waardoor mensen zenuwachtig beginnen te bewegen. Door de etalage heen wordt het al aangewezen en gelijk gepakt. We besluiten naar binnen te gaan en worden heel vriendelijk begroet door 3 man.
Er wordt wat gepast, er wordt een dikker kettinkje omgedaan en uiteindelijk zouden we deze wel willen. Er wordt druk gerekend en de prijs is EUR 950. Maar voor ons is er een speciale korting, dus voor EUR 800 kunnen we hem meenemen. Ik had al wat gelezen en gehoord hierover. De startprijzen zijn overal standaard en alles is goed te vertrouwen hier. Voor onderhandelingen moet je op ongeveer 50-60% van die startprijs gaan zitten. Ik heb geen idee van de prijzen in Nederland, maar zeg dus dat ik niet meer dan EUR 500 wil betalen. Hevige handgebaren en gejammer, maar de prijs zakt naar EUR 750. Ik geef niet toe en had Yvonne al geïnstrueerd dat ze niet te enthousiast moest overkomen.
Er wordt druk op de rekenmachine getikt en ze zakken verder naar EUR 700. Ik geef aan dat EUR 500 echt voor mij maximaal is, en doe alsof ik weg wil lopen en knik wat nee, nee. Ze gaan weer heftig tikken op de rekenmachine en komen op hun ‘laatste’ bod; EUR 550. Ik doe nog wat moeilijk en ze zakken naar EUR 525. Ik besluit dat het mooi is; ik accepteer. En dat wordt natuurlijk vriendelijk begroet; we krijgen een hand van iedereen en grote brede glimlachen bij de verkopers.
Ik vond het echt heel leuk gaan, het is echt een leuk spel en er worden ook over en weer grapjes gemaakt. Of ik nu uiteindelijk nog 100euro teveel heb betaald, het zou best kunnen. Maar we houden er een goed gevoel aan over. Aangezien Yvonne eind van de maand ook jarig is, vraag ik of ze niet ook nog een armband wil. Dan heb ik gelijk een kado voor haar verjaardag. Tja, dat hoef je een vrouw niet te vragen natuurlijk.
Als ik de mannen in de winkel vraag om wat armbanden, beginnen ze weer zenuwachtig door elkaar heen te lopen en vanalles wordt bij elkaar gehaald. Yvonne ziet weer een prachtige armband en ook ik vind hem erg mooi. Het hele riedeltje begint weer van voren af aan. En weer komen we eruit. Deze was ietsje duurder, maar absoluut de moeite waard. Ook hier weer grapjes over en weer (we krijgen ‘gratis’ drinken bijvoorbeeld) en we kunnen elkaar weer de hand geven. Als we weggaan, krijg ik nog een pen mee; ’18 karaat gold’ roep de verkoper me nog na ! En hij moet zelf ook hard lachen; het is zo’n standaard pen die je ook in hotels krijgt, maar dan met zijn winkelnaam erop.
Voor ons een hele leuke ervaring dit. We hebben het idee een goede deal gedaan te hebben (of dat echt zo is, zullen we nooit weten denk ik), het was een hele leuke ervaring en Yvonne loopt met een (hele) grote glimlach de rest van de dag. Dus wat wil een mens nog meer. Absoluut erg leuk en bijzonder. We maken nog een foto en pakken weer een taxi. Het is inmiddels al 16:45. En ook hier voelen we ons weer veilig, de politie rijdt zelfs door de smalle straatjes hier. En volgens de verkopers hoef je hier absoluut niet bang te zijn voor een overval of zo.
We besluiten naar de Emirates Mall te gaan, want gisteren was dat geen groot succes met mij. Nu kunnen we wel op ons gemakje rondlopen. We kopen hier en daar nog wat kleine kado’s voor het thuisfront. En we kijken nog eens bij de skibaan. Het is een prachtige mall en het enige waaraan je kan zien dat je NIET in de US bent, is dat veel ketens ook de Arabische naam boven hun winkel hebben. Zelfs een Auntie Anne’s kunnen we hier vinden, met ook de naam in het Arabisch.
Ik blijf toch een beetje last hebben van mijn maag, dus ik hoef geen pretzel, helaas. We besluiten wel even in de Starbucks te relaxen en wat te drinken te nemen. Er staan 8 man te helpen hier en de bekende lange rijen voor de kassa zoals in Amerika, die hebben ze hier niet. Ik neem een chocomel en Yvonne een mango frappacino. We zitten even lekker rustig in de grote stoelen en kijken naar de mensen die langskomen. Het leven is goed ;-) !
Om 19uur besluiten we rustig richting de taxi’s te lopen en weer zien we hier weer allerlei Ferrari’s en Lambourgini’s staan, zoals gisteren. De valet parking heeft een mooie baan hier. Als snel zitten we in de taxi naar het Grosvenor House, waar de Buddha Bar zit. We hebben hier een reservering om 20uur, maar rond 19:30 staan we al voor de deur. Onze buren zouden er ook om 19:30 ongeveer zijn, en als we ze bellen, stappen ze ook net binnen en zien ze ons in de verte al lopen ! We lopen even rustig langs de winkeltjes hier en besluiten in de lobby even rustig te gaan zitten. We kletsen weer even lekker bij, voor hun is het alweer de laatste dag en vliegen vannacht weer terug naar Nederland.
Om 19:55 lopen we naar de ingang van het restaurant, waar flinke bewaking staat en waar de ingang ook niet via het hotel zelf te bereiken is, je moet buitenom. Om 20:00 mogen we naar binnen en het ziet er van binnen erg leuk uit, als een echte ‘Buddha Bar’. In het restaurant gedeelte staat ook een groot Buddha beeld, er is een grote bar en onderweg zijn er soort privé plekken met banken waar je gezellig met een groep kunt zitten. Het restaurant gedeelte bestaat aan de waterkant helemaal uit glas, zodat je uitkijkt op alle gebouwen die om het restaurant heen staan.
Als we net de kaart hebben gekregen, lopen er nog ineens bekenden van ons binnen, weer 2 andere buren uit de straat ! We wisten wel dat ze in Dubai hadden, maar ze waren voor zaken en waren bijna dag en nacht in de weer. Dit was een vrije avond van ze en hadden dus ook hier gereserveerd ! Snel dus een 6-persoons tafel geregeld.
Het is een gezellige avond geworden, we hebben lekker bijgekletst en veel over Dubai gepraat. Het eten was voortreffelijk (en duur), en helaas kon ik er niet 100% van genieten, weer door mijn maag. Die is nog niet helemaal in orde, helaas. Toch misschien wel van die antibiotica ? Om 22uur moesten Bert-Jan en Marijne echt weg, want ze moesten om 22:45 bij hun hotel zijn om opgehaald te worden voor de rit naar het vliegveld. We nemen afscheid en zien ze snel weer.
Wij praten nog even kort door met Rob en Anita, vragen dan de rekening en lopen rustig naar buiten. Rob laat ons nog even langs de waterkant wat gebouwen zien en hoe eea hier eruit gaat zien. Dan nemen we afscheid en nemen we separaat taxi’s naar onze hotels. De taxi van ons kost 9 dirham, terwijl we zeker 10 minuten onderweg zijn …. Dat is nog geen 2 euro, ik schaam me er bijna voor en rond het bedrag af op 25 dirham, ongeveer 5 euro.
Om 23uur stappen we onze hotelkamer binnen, ik ga nog even snel achter de email en om 23:30 stap ook ik in bed. Kijken of ik weer een goede nacht kan maken ! Yvonne ligt inmiddels al lekker te slapen.
Het is, zoals alle dagen tot nu toe, prachtig stralend weer. Geen wolkje te zien en rond de 30 graden. We genieten elke ochtend weer als we de gordijnen openslaan en het prachtige uitzicht zien. We doen rustig aan en rond 13uur stappen we in de taxi; we gaan naar het Atlantis hotel op de Palm !
Tijdens onze cruise naar de Bahama’s in 2005, zijn we al eens in het ‘echte’ Atlantis hotel geweest, en deze ziet er precies hetzelfde uit. We zijn dus benieuwd. De taxi rijdt ons de Palm op, en ook dit is natuurlijk al iets bijzonders. We zien de Burj Al Arab ook van dichtbij en we zien hoe breed dit beginstuk van de Palm is. Veel is al bewoond, maar nog meer wordt er bijgebouwd. En ineens zien we ook het Atlantis hotel in de verte; een prachtig gezicht.
Het laatste stuk gaat door een tunnel en dan komen we aan de voorkant van de Palm uit, met uitzicht op de zee. We rijden met de taxi naar de ingang van het hotel, maar zonder reservering of bewijs dat je in het hotel overnacht, kom je er hier niet in …. We worden bij een andere ingang afgezet, wat door iedereen wel vrij toegankelijk is.
Het ziet er hier prachtig uit, net als alle luxe hotels hier. Wanneer we het hotel inlopen, zien we als eerste een Cold Stone ijszaak ;-) ! Mooi, daar gaan we dadelijk even lekker een ijsje halen. We lopen verder door het hotel en komen van veel bekende merken weer winkeltjes tegen. We komen op een kruising waar een aantal restaurantjes zitten, de Italiaan lijkt ons lekker en ziet er gezellig uit. Maar we besluiten eerst nog verder te lopen. Daar komen we bij het aquarium uit, net als in het echte Atlantis hotel. En dit is heel indrukwekkend, dat is wel iets anders dan de Dubai Mall.
Het aquarium is erg groot en we kunnen vanaf verschillende kanten naar binnen kijken. We zien veel haaien, (grote) roggen en allerlei soorten tropische vissen. En er zou hier ook een walvishaai moeten zijn. We kijken en kijken, totdat we hem uiteindelijk helemaal bovenin rustig heen en weer zien zwemmen, gevolgd door veel andere vissen. Een indrukwekkend groot beest. We proberen wat foto’s te maken, maar dat is vrij lastig.
Verder kunnen we niet lopen, alleen hotelgasten kunnen hier verder. Ook kan je hier het waterpark in. Ik probeer nog even telefonisch een reservering te regelen in 1 van de restaurants hier, waardoor we ook verder mogen, maar dat lukt me niet goed. Daarom besluiten we maar naar de Italiaan te gaan en daar wat te eten.
Daar is nog genoeg plek, al is het zeker niet rustig. Het restaurant heeft een hele relaxte sfeer en is mooi ingericht. Ik voel mijn maag nog steeds, dus hoef geen zware maaltijd; ik kies voor carpaccio. Yvonne neemt beef lasagna. We zitten lekker rustig te genieten van de mensen om ons heen (veel Russen ?) en komen weer lekker bij. De carpaccio bevalt me niet heel goed, maar ik zit er wel helemaal vol van. Blijkbaar ben ik nog steeds niet helemaal lekker.
Inmiddels is het al bijna 15uur geworden. We lopen nog even langs het aquarium en we kunnen hier echt lekker rustig staan genieten. Daarna lopen we terug naar de uitgang, nemen een ijsje bij de Coldstone (heerlijk !) en stappen weer een taxi in. Had ik al gezegd hoe goedkoop die waren ;-) ! We besluiten nu naar de Dubai Gold Souk te gaan. Er zitten meerdere in Dubai, maar wij besluiten toch naar de oude originele Souk in Deira te gaan, het oude centrum.
Dat is nog best een stukje rijden, maar we vinden het prachtig om weer langs alle gebouwen te rijden. Het is en blijft een indrukwekkend gezicht. Naarmate we dichter richting het centrum van Dubai komen, wordt de aanblik ook anders. We zien steeds lagere gebouwen en uiteindelijk lijken we gewoon in een oude Oosterse stad te komen (zonder daar ooit zelf eerder geweest te zijn). We gaan de tunnel in onder de Dubai Creek door, en gelijk zijn we bij de Gold Souk.
De Gold Souk is een gebied waar meer dan 300 winkels zitten die alleen maar goud/juwelen verkopen, in smalle straatjes en allemaal naast elkaar. We worden afgezet voor een gebouw waar we ook maar gelijk naar binnen gaan. Het hele gebouw zit vol met alleen maar goud winkeltjes. Heel apart en bijzonder. We lopen de winkeltjes langs, nemen de roltrap naar boven en hier hetzelfde verhaal. Sommige winkels verkopen veel van het ‘Arabisch goud’; dikke stukken en lange slierten. Dat hoeft voor ons niet zo. Maar evenveel winkels verkopen wat je ook bij ons bij een juwelier ziet.
We lopen het gebouw weer uit en weten niet echt wat nu te doen. We lopen verder de straat uit, en zien om de hoek 5 politie-auto’s staan. Dat is voor het eerst dat we politie zien hier in Dubai. Verderop zien we ook een groot bord met Dubai City of Gold. We besluiten deze straat in te lopen en ook hier alleen maar goudwinkels. We zien ook veel toeristen hier, dus dit zal wel goed zijn. En inderdaad, het is een soort Rotterdamse lijnbaan, maar dan een stuk smaller, met alleen maar goudwinkels, ongelooflijk. Ook is er een houten overdekking gemaakt, zodat je in de schaduw loopt, want het is een prima temperatuurtje.
Yvonne kan het prima uithouden hier; ze weet redelijk precies wat ze wil hebben voor ons 15-jarig jubileum. We lopen ergens een winkeltje in, maar hier hebben ze niet wat we willen. Als we morgen terugkomen, hebben ze het wel. Jaja … Overal overigens worden we aangeschoten om nep-Rolex en andere horloges te kopen, en nep Gucci en Louis Vuitton tassen. Lijkt New York wel ;-) ! We besluiten weer verder te lopen en ineens zien we in een etalage iets wat ons wel wat lijkt. Onmiddellijk valt dit op in de winkel, waardoor mensen zenuwachtig beginnen te bewegen. Door de etalage heen wordt het al aangewezen en gelijk gepakt. We besluiten naar binnen te gaan en worden heel vriendelijk begroet door 3 man.
Er wordt wat gepast, er wordt een dikker kettinkje omgedaan en uiteindelijk zouden we deze wel willen. Er wordt druk gerekend en de prijs is EUR 950. Maar voor ons is er een speciale korting, dus voor EUR 800 kunnen we hem meenemen. Ik had al wat gelezen en gehoord hierover. De startprijzen zijn overal standaard en alles is goed te vertrouwen hier. Voor onderhandelingen moet je op ongeveer 50-60% van die startprijs gaan zitten. Ik heb geen idee van de prijzen in Nederland, maar zeg dus dat ik niet meer dan EUR 500 wil betalen. Hevige handgebaren en gejammer, maar de prijs zakt naar EUR 750. Ik geef niet toe en had Yvonne al geïnstrueerd dat ze niet te enthousiast moest overkomen.
Er wordt druk op de rekenmachine getikt en ze zakken verder naar EUR 700. Ik geef aan dat EUR 500 echt voor mij maximaal is, en doe alsof ik weg wil lopen en knik wat nee, nee. Ze gaan weer heftig tikken op de rekenmachine en komen op hun ‘laatste’ bod; EUR 550. Ik doe nog wat moeilijk en ze zakken naar EUR 525. Ik besluit dat het mooi is; ik accepteer. En dat wordt natuurlijk vriendelijk begroet; we krijgen een hand van iedereen en grote brede glimlachen bij de verkopers.
Ik vond het echt heel leuk gaan, het is echt een leuk spel en er worden ook over en weer grapjes gemaakt. Of ik nu uiteindelijk nog 100euro teveel heb betaald, het zou best kunnen. Maar we houden er een goed gevoel aan over. Aangezien Yvonne eind van de maand ook jarig is, vraag ik of ze niet ook nog een armband wil. Dan heb ik gelijk een kado voor haar verjaardag. Tja, dat hoef je een vrouw niet te vragen natuurlijk.
Als ik de mannen in de winkel vraag om wat armbanden, beginnen ze weer zenuwachtig door elkaar heen te lopen en vanalles wordt bij elkaar gehaald. Yvonne ziet weer een prachtige armband en ook ik vind hem erg mooi. Het hele riedeltje begint weer van voren af aan. En weer komen we eruit. Deze was ietsje duurder, maar absoluut de moeite waard. Ook hier weer grapjes over en weer (we krijgen ‘gratis’ drinken bijvoorbeeld) en we kunnen elkaar weer de hand geven. Als we weggaan, krijg ik nog een pen mee; ’18 karaat gold’ roep de verkoper me nog na ! En hij moet zelf ook hard lachen; het is zo’n standaard pen die je ook in hotels krijgt, maar dan met zijn winkelnaam erop.
Voor ons een hele leuke ervaring dit. We hebben het idee een goede deal gedaan te hebben (of dat echt zo is, zullen we nooit weten denk ik), het was een hele leuke ervaring en Yvonne loopt met een (hele) grote glimlach de rest van de dag. Dus wat wil een mens nog meer. Absoluut erg leuk en bijzonder. We maken nog een foto en pakken weer een taxi. Het is inmiddels al 16:45. En ook hier voelen we ons weer veilig, de politie rijdt zelfs door de smalle straatjes hier. En volgens de verkopers hoef je hier absoluut niet bang te zijn voor een overval of zo.
We besluiten naar de Emirates Mall te gaan, want gisteren was dat geen groot succes met mij. Nu kunnen we wel op ons gemakje rondlopen. We kopen hier en daar nog wat kleine kado’s voor het thuisfront. En we kijken nog eens bij de skibaan. Het is een prachtige mall en het enige waaraan je kan zien dat je NIET in de US bent, is dat veel ketens ook de Arabische naam boven hun winkel hebben. Zelfs een Auntie Anne’s kunnen we hier vinden, met ook de naam in het Arabisch.
Ik blijf toch een beetje last hebben van mijn maag, dus ik hoef geen pretzel, helaas. We besluiten wel even in de Starbucks te relaxen en wat te drinken te nemen. Er staan 8 man te helpen hier en de bekende lange rijen voor de kassa zoals in Amerika, die hebben ze hier niet. Ik neem een chocomel en Yvonne een mango frappacino. We zitten even lekker rustig in de grote stoelen en kijken naar de mensen die langskomen. Het leven is goed ;-) !
Om 19uur besluiten we rustig richting de taxi’s te lopen en weer zien we hier weer allerlei Ferrari’s en Lambourgini’s staan, zoals gisteren. De valet parking heeft een mooie baan hier. Als snel zitten we in de taxi naar het Grosvenor House, waar de Buddha Bar zit. We hebben hier een reservering om 20uur, maar rond 19:30 staan we al voor de deur. Onze buren zouden er ook om 19:30 ongeveer zijn, en als we ze bellen, stappen ze ook net binnen en zien ze ons in de verte al lopen ! We lopen even rustig langs de winkeltjes hier en besluiten in de lobby even rustig te gaan zitten. We kletsen weer even lekker bij, voor hun is het alweer de laatste dag en vliegen vannacht weer terug naar Nederland.
Om 19:55 lopen we naar de ingang van het restaurant, waar flinke bewaking staat en waar de ingang ook niet via het hotel zelf te bereiken is, je moet buitenom. Om 20:00 mogen we naar binnen en het ziet er van binnen erg leuk uit, als een echte ‘Buddha Bar’. In het restaurant gedeelte staat ook een groot Buddha beeld, er is een grote bar en onderweg zijn er soort privé plekken met banken waar je gezellig met een groep kunt zitten. Het restaurant gedeelte bestaat aan de waterkant helemaal uit glas, zodat je uitkijkt op alle gebouwen die om het restaurant heen staan.
Als we net de kaart hebben gekregen, lopen er nog ineens bekenden van ons binnen, weer 2 andere buren uit de straat ! We wisten wel dat ze in Dubai hadden, maar ze waren voor zaken en waren bijna dag en nacht in de weer. Dit was een vrije avond van ze en hadden dus ook hier gereserveerd ! Snel dus een 6-persoons tafel geregeld.
Het is een gezellige avond geworden, we hebben lekker bijgekletst en veel over Dubai gepraat. Het eten was voortreffelijk (en duur), en helaas kon ik er niet 100% van genieten, weer door mijn maag. Die is nog niet helemaal in orde, helaas. Toch misschien wel van die antibiotica ? Om 22uur moesten Bert-Jan en Marijne echt weg, want ze moesten om 22:45 bij hun hotel zijn om opgehaald te worden voor de rit naar het vliegveld. We nemen afscheid en zien ze snel weer.
Wij praten nog even kort door met Rob en Anita, vragen dan de rekening en lopen rustig naar buiten. Rob laat ons nog even langs de waterkant wat gebouwen zien en hoe eea hier eruit gaat zien. Dan nemen we afscheid en nemen we separaat taxi’s naar onze hotels. De taxi van ons kost 9 dirham, terwijl we zeker 10 minuten onderweg zijn …. Dat is nog geen 2 euro, ik schaam me er bijna voor en rond het bedrag af op 25 dirham, ongeveer 5 euro.
Om 23uur stappen we onze hotelkamer binnen, ik ga nog even snel achter de email en om 23:30 stap ook ik in bed. Kijken of ik weer een goede nacht kan maken ! Yvonne ligt inmiddels al lekker te slapen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
